Poboado Castrexo de Vigo

O Poboado Castrexo de Vigo, situado a 144 m de altura no Monte do Castro, é un emprazamento fortificado fundado na Idade do Ferro tardía, que no século I d. C. chegou a converterse na “capital comarcal” do val do Fragoso, é dicir: no centro político e económico da rexión. Constitúe o centro da cidade na actualidade e áchase ao sur do centro histórico da mesma. É o poboado castrexo máis grande do contorno inmediato, e sitúase só por detrás dos grandes oppida existentes no escenario galaico.

Pola súa posición estratéxica, orientada ao mar, desempeñou un papel fundamental como núcleo articulador dos intercambios comerciais, especialmente con Roma e cara ao interior de Gallaecia; ademais, era o lugar de distribución e redistribución de mercadorías a nivel local.

O Castro de Vigo estivo ocupado desde o século II a.C., alcanzando o seu apoxeo no século I d.C. baixo o dominio romano. No século III d.C., os seus últimos habitantes trasladáronse ao asentamento (vicus), que viña desenvolvendo nos arredores do Areal, no contexto da nova sociedade hispanorromana e galaico-romana.